Lęk separacyjny u dzieci

          Lęk separacyjny u dzieci to zjawisko, które pojawiają się między 7. a 9. miesiącem życia i trwa do ok. 2 roku życia. Zazwyczaj ustaje sam. Z definicji jest to odczuwanie niewspółmiernego strachu przed rozstaniem z bliskimi. Jest to pewien etap rozwoju, który jest niezbędny do prawidłowego rozwoju emocjonalnego i poznawczego.
          Skąd on się bierze? Psychologowie twierdzą, że podłoża lęku separacyjnego należy szukać w skłonności do stresu, związanego ze straceniem z pola widzenia swojego opiekuna oraz z poziomem percepcji u niemowląt.

 

Jakie są objawy lęku separacyjnego u niemowląt?
– kłopoty ze snem,
– płacz, gdy opiekun znika z pola widzenia,
– protest, kiedy opiekun chce wyjść,
– niechęć w zostawaniu w domu z innymi osobami, niż opiekun/rodzic,
– obniżony apetyt.

          Lęk separacyjny może objawiać się również objawami somatycznymi, takimi jak wymioty, bóle brzucha, czy bóle głowy.

          Jest wiele sposobów radzenia sobie z lękiem separacyjnym u niemowlęcia. Jednym z nich jest okazanie zrozumienia, ciepła i czułości dziecku. Należy unikać wymykania się z domu ukradkiem, powoduje to, że dziecko może czuć się oszukane i wzmaga to większy stres. Długie pożegnania też nie są dobrym pomysłem, dziecko czuje się, jakby działo się coś
złego, a to znacznie wzmaga jego lęk.

Zazwyczaj lęk separacyjny ustępuje samoistnie. Natomiast u 3-5% dzieci tak się nie dzieje.

 

Objawy, które mogą na to wskazywać to:
– odmowa chodzenia do przedszkola/szkoły,
– koszmary nocne,
– wzmożona tęsknota za domem,
– unikanie kontaktów z rówieśnikami,
– brak pewności siebie.

 

Warto wówczas skorzystać z pomocy specjalisty. Jeśli chciałbyś zrozumieć zachowania swojego dziecka bądź coś Cię niepokoi, zapraszamy do kontaktu:

 

tel. 664-935-275
www.ppdlaciebie.pl